خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

گریه بود اولین صدا ، آری ! روز اول که چشم وا کردیم

صاحب اشک ! اسم پاک تو را با همان اشک‌ ها صدا کردیم

شیر می‌ داد مادر و فکرش پیش شش ماهه‌ ی تو بود انگار

شیر مادر اگر که کم خوردیم به " علی اصغر " اقتدا کردیم

داشت کم کم سه سالمان می‌ شد ، چقدر یک سه ساله شیرین است

با گل خنده در دل بابا خودمان را چه خوب جا کردیم

سیزده ساله ... اهل درد شدیم ، با تو بار آمدیم و مرد شدیم

زیر یک تانک یا دم شمشیر ... ، عهد را موبه مو وفا کردیم

یاد " اکبر " جوان شدن هم داشت ، رفتنش قد کمان شدن هم داشت

- کاش می‌شد دوباره برگردد ، ... چقدر با تو هی دعا کردیم

تشنه بودیم رفت و آب آورد ، رفت آب آورَد، شراب آورد

دل سقا شکست و جاری شد باده‌ ای که در آن شنا کردیم

هر کجا بوی سیب می‌آید ، عاشق تو : " حبیب " می‌آید

پیر گشتیم و این جوانی را نذر میخانه‌ ی شما کردیم

افتخار سیاه‌ پوشی را از غلامِ سیاهتان داریم

این دل ، آن خاک تیره بود ، که بعد ، با نگاه شما طلا کردیم

بیت " حُر " می‌ رسد به آغوشت ، باز با دیده‌ ی خطاپوشت

نظری کن اگر دوباره در این بیت کوچک هم اشتبا کردیم

تا که دیدیم ربنایت را زیر باران تیر می‌ خواندی

ما نماز درست و بی عشقِ همه‌ ی عمر را قضا کردیم

با تو این بار در نماز شدیم ، بر سر نی چه سر فراز شدیم

شعله از مثنوی زبانه کشید ، راز نی را که برملا کردیم

شب سوم دوباره برگشتیم ، در پی پیکر پدر گشتیم

بدن پاره پاره‌ ای دیدیم ، فکر یک تکه بوریا کردیم

دل عاشق تبش که بالا رفت ، از غمت تا به حال اغما رفت

کمی از تربت تو بوییدیم درد این سینه را دوا کردیم