خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

راستی چند روز قبل از این

خانه ات را چرا شراره زدند

دل تو غرق زخم بود ولی

روی زخمت نمک دوباره زدند

چه شد آن شب که حرمت تو شکست

بی عمامه چرا تو را بردند

پا برهنه ، شبانه ، بین نماز

بی خداها کجا تو را بردند؟

مو پریشان شدی در آن کوچه

گرد و خاکی شده است پیرهنت

چه بگویم که خاک بر دهنم

بین کوچه کشیده شد بدنت

درد پهلو برید امان تو را

تا در آن کوچه ها تو را بردند

صفحه ی روضه ها عقب برگشت

مادرت را چقدر آزردند...

*زید ابن شحام نقل می کند : با جمعی از اهل کوفه خدمت امام صادق علیه السلام بودیم که جعفر بن عفّان بر او وارد شد امام او را احترام کرد و کنار خود نشاند سپس فرمود: ای جعفر به من رسیده است که درباره ی حسین علیه السلام شعر می گویی، عرض کرد: آری فدایت شوم؛ برای او سرودم و او و کسانی که با او بودند. گریستند تا اشک بر روی محاسنش جاری شد سپس فرمود: به خدا فرشتگان مقرب خدا در اینجا حاضر شدند و گفتار تو را درباره ی حسین شنیدند و مثل ما بلکه بیشتر از ما گریستند