خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

از چشمِ شورِ شهر کوفه آخرش افتاد

در کوچه اوّل پیکرش بعدش سرش افتاد

بالَش به عشق مادر ارباب در آتش

اوّل به شدّت سوخت و بعدش پرش افتاد

دندان ارباب دو عالم ریخت بین طشت

دندان مسلم چون ز روی منبرش افتاد

با این که می لرزید از فردای زینب ها

لرزه به کوفه از دمِ " یا حیدرش " افتاد

" روز نُهُم " مسلم اسیر خدعه هاشان شد *

" روز دهم " هم زیر سُم ها دخترش افتاد **

شکر خدا او زودتر از بچّه هایش رفت

ارباب ما که پیش جسم اکبرش افتاد

" کوفه میا "ی مسلمش را بیشتر حس کرد

چشمش که بر حلق علی اصغرش افتاد

از اسب خود افتاد وقتی در دل گودال

در خیمه با صورت گمانم خواهرش افتاد

* نهم ذی الحجه شهادت حضرت مسلم

** دهم محّرم شهادت حمیده خاتون دختر مسلم