خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب 

سفره ی هرکس که با عشق تو دمخور می شود

دائما از لطف زهرا مادرت پُر می شود

گوشه چشمت ناصبی را کرد مجنون الحسین

سنگ از خیمه نشینی شما دُر می شود

یک زیارت کردنت صد حج مقبول خداست

جبرییل از رتبه ات غرق تحیّر می شود

وقت نفرین کردنت هم لطف نازل میکنی

گوشه ای از مهربانی های تو حُر می شود

قطره ی اشکی که در داغ تو از چشمی چکید

پیش کوثر می رود گرم تفاخُر می شود

ما بهشتی را که می گویند اینجا دیده ایم

درمیان روضه ات جنت تصور می شود

معصیت یک روز حسن عاقبت را می برد

عشق بی تقوا سر انجامش تنفر می شود

آخر هر روضه وقتی گریه کن ها می روند

سهم هرگریه کن از زهرا تشکر می شود

نوکران مخلص تو خانه دار جنت اند

یا حسین سینه زن آجر به آجر می شود

سرنوشت قدرنشناسان هیئت های تو

آخرش شرح نزول "التکاثر"می شود

زود پیرم کرد داغت ، زود مویم شد سفید

روضه خوانی تو منجر به تکسّر می شود

بعد اسمت ناخود آگاه اشک می ریزم حسین

کاسه ی چشم من از خون جگر پُر می شود

خاک عالم برسر دنیا که حقت را نداد

چند قطره آب هم روی لب دریا نداد