خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

مخزن سِرّ خدا را چو عدو سینه شکست 

 آه برخاست بر افلاک که ، آیینه شکست ! 

این همان آینه ‏ی غیب نمای ازلی ‏ست 

 که در او شعشعه‏ ی نور نبیّ است و ولی ست 

 این همان سینه‏ ی سیناست که در وادی طور 

 صد چو موسی اَرِنی گو نپذیرد به حضور 

 این همان طور تجلی ست که هنگام شهود 

 بر رخ عارف سالک درِ اشراق گشود 

 حیف و صد حیف ! که این آینه را بشکستند 

 درِ اشراق و تجَلّی به رخ ما ، بستند 

 کاش آن دم که عدو مرکب کین را می‏راند 

 قلب هستی به همان دم ز طپیدن ، می‏ماند 

نوبت دبدبه ‏ی دشمن بد اختر بود 

 که عدو ، دایه ‏ی دلسوزتر از مادر بود !