خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

اى حرم خاص خداوندگار

دست خداوند ، ترا پرده دار

اُمِّ اَب و بضعه ى خیر الانام

مادر دو رهبر صلح و قیام

خوانده خدا ، عصمت کبرى تو را

گفته نبى ، اُمِّ ابیها تو را

چیست حیا ؟ ریشه ى دامان تو

کیست ادب ؟ بنده ى فرمان تو

وقت خوشت ، وقت مناجات توست

شاد ، پیمبر ز ملاقات توست

کس نبرد راه به سامان تو

جز پدر و همسر و یزدان تو 

هم ز پى عرض ادب ، گاه گاه

یافته جبریل در آن خانه ، راه

مکتب تو ، مکتب صدق و صفا

خانه ى تو ، گلشن مهر و وفا 

نیست عجب گر به چنین مکتبى

تربیت آموخته ، چون زینبى

اى پدرت رحمةُ للعالمین 

مرحمتى کن به منِ دلْ غمین

من که ز احسان تو شرمنده ام

دست به دامان تو افکنده ام

قدر تو یا فاطمه ! نشناختند

بر حرم حرمت تو ، تاختند 

تا که صنم جاى صمد نصب شد

حق تو و همسر تو غصب شد

حاصل آن طرح که بس شوم بود

قتل تو و محسن مظلوم بود 

شد سبب قتل تو بى اختلاف

ضرب در و ضربت سخت غلاف

اى شده محروم ز ارث پدر

عالم و آدم ز غمت خونْ جگر

عصمت یزدانى و معصومه اى

زوج تو مظلوم و تو مظلومه اى

داغ غمت بر دل رنجور ماند

قدر تو و قبر تو ، مستور ماند 

فاطمه ! اى آن که خرد مات توست

چشم "مؤیّد" به کرامات توست