خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

به هر طرف نگری جلوه ی جمال خداست

ادب کنید که میلاد سید الشهداست

گرفته ختم رسل روی دست ، آینه ای

که در صحیفه ی او صورت خدا پیداست

به مصحف رُخ او با وضو نگاه کنید

که نقطه نقطه ی آن جای بوسه ی زهراست

شکوه داوری و صورت محمدیش

دل از رسول خدا می برد ز بس زیباست

رسول و حیدر و زهرا دهند دست به دست

به خنده خنده گلی را که گل بنش طاهاست

هنوز نآمده بگرفت دست فطرس را

که دستگیری از پا فتادگان با ماست

طلب کنید ز معبود هر چه می خواهید

که مستجاب در این لیله ی شریف ، دعاست

به بیت وحی چراغ هدایتی تابید

که روشنایی اش افزون ز وسعت دنیاست

به منکران شفاعت بگو نگاه کنید

شفیع بر روی دست شفیعه ی دو سراست 

خدا به ختم رسل کشتی نجاتی داد

که پیش وسعت او گم هزارها دریاست

در انبیا و رسل ، در ائمه تنها اوست

که خاک تربتش از بهر درد خلق دواست

رسول گفت حسین از من است و من ز حسین

نبی حسین و حسینش همان رسول خداست

چه دیدنی است به بستان سبز وحی ، گلی

که نقش بوسه ی پیغمبرش به سر تا پاست

به شهریاری عالم مقام خود ندهد

کسی که پشت در خانه ی حسین گداست

هنوز مشعل نور است لا اری الموتش

هنوز نعره ی هیهات او به اوج سماست

به صبح سوم شعبان ولادت اول

ولادت دگرش ظهر روز عاشوراست

نوشته اند ز خونش به صفحه ی تاریخ

که هر که در ره حق شد فنا ، بقای بقاست

خدا گواست غلام سیاه چهره ی او

به خیل چهره سفیدان روزگار آقاست

فقط نه شیعه بود با محبتش مشهور

جهانیان به خدا و امام ما و شماست

حسین کیست چراغ هدایتی کز او

همیشه روشن ، هفتاد و دو چراغ هدی است

نسیمی از حرمش گر گذر کند به جحیم

جحیم اگر بفروشد به خلد ، ناز ، رواست

حسین کیست چراغی که محفل نورش

تنور و مقتل و نوک سنان و طشت طلاست

وظیفه ی همه ی انبیا به دوشش بود

گذشت از سر و از جان و کرد قامت راست

نه خم به ابرویش افتاد نه به زانویش

ستاد راست و قامت به بذال جان آراست

هنوز آدم خاکی نگشته خاکش خلق

که سینه کرد سپر از خدا شهادت خواست

تو از حسین شنیدی بگو حسینی کیست

"هزار نکته ی باریک تر ز مو اینجاست"

حسین کیست امامی که در تمام ملل

بدون او بشریت کلام بی معناست

حسین کیست ذبیح اللهی که دین خدا

حیات یافت ز خونش حسین خون خداست

کجا رواست که با یکدگر کنار آید

حسین عبد خدا و یزید عبد هواست

حسین جان حقیقت روان آزادی است

اگر چه پیکر او قطعه قطعه در صحراست

سر بریده ی او با شما سخن گوید

سکوت کردن مظلوم و ظلم هر دو خطاست

ز عضو عضو جدا از همش به ما گوید

حساب آل محمد ز اهل ظلم جداست

چه زیر تیغ چه بر اوج دارها " میثم"

همیشه پرچم ثاراللهی به شانه ی ماست