خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

قبل هر چیزی در عالم نور طاها خلق شد

نور او تا شد دو قسمت ، نور مولا خلق شد

آفرینش غرق ظلمت بود و مثل شب سیاه

صبح سر زد آن زمان که نور زهرا خلق شد

پلک بر هم زد محمّد ، از طفیلِ هستِ او

آسمان ها گشت پیدا و زمین ها خلق شد

کرسی و لوح و قلم این را شهادت داده اند

نور حیدر جلوه کرد و عرش اعلا خلق شد

این فضیلت بر حسین و بر حسن کافی ست که

نورشان از باطنِ أمّ ابیها خلق شد

خواست خطّاطی که مشق نام مولا را کند

ناگهان آمد به خود ، خطّ معلّی خلق شد

هر که از آل علی بر فرق دنیا پا گذاشت

چون محمّد با ملاحت گشت و زیبا خلق شد

هر کجا خورشید عشق از مشرق خود جلوه کرد

از شعاع نوری اش ماهی دل آرا خلق شد

پای تا سر مظهر الله اکبر هست و بس

آن که با دست خداوند تعالی خلق شد

تا برای شاه ، علی اکبر به دنیا آوَرَد

با تمنّایِ وصالش ، امّ لیلا خلق شد

مادر عیسی کنیز امّ لیلا شد که دید

آیه ی "إنّ اصطفا" را باز معنا خلق شد

کودکی آورد این بانو برای شاه دین

کز نفس های دمِ صُبحش مسیحا خلق شد

قطره ای افتاد در دریای لطف حضرتش

شاهدان دیدند ، از آن قطره موسی خلق شد

خواست تا طعم لبش را روزه داران حس کنند

دست خود را سمت نخلی بُرد ، خرما خلق شد

او نه تنها از لحاظ ظاهری چون مصطفاست

بلکه از هر حیث چون پیغمبر ما خلق شد

بر محمد ، بر علی ، بر مجتبی و بر حسین

اَشبه النّاس و قرین و مثل و همتا خلق شد

تا که تمثیلی شود از قامت رعنای او

در بهشت عدن ، پیش سدره طوبی خلق شد

چشم های شور کوفه ، نرگسش را چشم زد

بس که چشم مست شهزاده فریبا خلق شد

دور او یک بار هنگام وداعش از حرم

بار دیگر از هجوم خصم ، غوغا خلق شد

روزِ پیریِ حسینش را خدا هم دید ، آه

او عصایی بود و بهر دست بابا خلق شد

اشک چشم پیرمردی ریخت دورش آن قَدَر

کز خروش گریه هایش ، موج دریا خلق شد

تا کمی شرح پریشانیِ جسمش را دهند

واژه ای سنگین به نام ارباً اربا خلق شد