خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

بگذارید بر احوال خودم گریه کنم

بر سیه کاری اعمال خودم گریه کنم

فعل و قولم همه بی مورد و مردود بُوَد

جای آن است بر افعال خودم گریه کنم

تا شبی پنجره ی رحمت حق باز شود

هر سحر بر بدی حال خودم گریه کنم

 ذره ای خوب و بد ، ای وای عقوبت دارد

به " فمن یعمل مثقال " خودم گریه کنم

نیست تقصیر کسی ، آینه ام تار شده

جلوه گر نیست بر اهمال خودم گریه کنم 

راه دل گم شد و پیدا نشد آن گمشده ام

ره دهیدم که بر اضلال خودم گریه کنم

من پرستوی حرم بودم و دور افتادم

تا به بشکسته پر و بال خودم گریه کنم

کاروان رفت به پابوسی حق بگذارید

من که جا مانده ی امیال خودم ، گریه کنم 

قرعه افتاد که من از شهدا جا مانم

سخت بر این دل بد فال خودم گریه کنم

نشدم معتکف خیمه ی نورانی یار

بر سیه بختی اقبال خودم گریه کنم

مددی تا به غریبی نگارم نالم

همتی تا که بر احوال خودم گریه کنم