ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
اینجا کریمی هست که بسیار می بخشد
لب وا نکردی تا کنی اقرار می بخشد
تأثیر استغفار ، اوجِ باور عبد است
قبل از گنه کردن تو را غفّار می بخشد
وقت گنه پرده به روی ما می اندازد
مشغول عصیانیم که ستّار می بخشد !
هر قدر هم دوری کنیم او در پی ما هست
گاهی به خلوت ، گاه در انظار می بخشد
این صبر که دارد خدا ، شرمندگی دارد
هر چه گنه را می کنی تکرار می بخشد
ظرف ترک خورده در اینجا بند خواهد خورد
رفتی و برگشتی اگر صد بار می بخشد
پیچیدگیِ زندگی تمرینِ رشد ماست
این ها مقاماتی است که دلدار می بخشد
مؤمن در امواج بلاها دم نخواهد زد
زیرا بلاها نخل او را بار می بخشد
در میهمانی هوشیاری جزء ارکان است
این صاحبِ خانه به ما اسرار می بخشد
حبِّ علی در سینه باشد کار ما جور است
ما را به مهر حیدر کرّار می بخشد
آب حیاتی که خدا فرموده این اشک است
این هدیه را بر دیده ی بیدار می بخشد
فرموده است شیخ الائمه : " حق ، کسی را که
اشکی بریزد در عزای یار می بخشد "
ذکر "حسین" در تشنگی تسبیح ما باشد
جان را صفا این ذکر گوهربار می بخشد
امشب خدا ما را به حق آن یتیمی که
افتاد از ناقه در آن بازار می بخشد
امشب خدا ما را به حق چشم هایی که
گردیده بود از ضربِ سیلی تار می بخشد
