خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

همدم یار شدن دیده ی تر می خواهد

پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد

عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست

قدم اول این راه جگر می خواهد

بال و پرهای به دور و بر شمع ریخته گفت :

بشنود هر که ز معشوق خبر می خواهد

هر که عاشق شده خاکستر او بر باد است

عاشق از خویش کجا رد و اثر می خواهد

هنر آن نیست نسوزی به میان آتش

پر زدن در وسط شعله هنر می خواهد

در ره عشق طلا کردن هر خاک سیاه

فقط از گوشه ی چشم تو نظر می خواهد

ظرف آلوده ی ما در خور صهبای تو نیست

این ترک خورده سبو رنگ دگر می خواهد

زدن سکه ی سلطانی عالم ، تنها

یک سحر از سر کوی تو گذر می خواهد

تا زمانی که خدایی خدا پا بر جاست

پرچم حسن حسن در همه عالم بالاست

در کرمخانه ی حق سفره به نام حسن است

عرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است

بی حرم شد که بدانند همه مادری است

ورنه در زاویه ی عرش مقام حسن است

بس که آقاست به دنبال گدا می گردد

ناز عشاق کشیدن ز مرام حسن است

دست ما نیست اگر سینه زن اربابیم

این مسلمانی ایران ز کلام حسن است

هرکه خونش حسنی شد ز خودی حرف شنید

غربت از روز ازل باده ی جام حسن است

حرم و نام و وجودش همه شد وقف حسین

هر حسینیه که برپاست خیام حسن است

او چهل سال بلا دید بماند اسلام

صبر شیرازه ی اصلی قیام حسن است 

ما گداییم ولی شاه کریمی داریم

هرچه داریم ز تو یار قدیمی داریم

تا خدا با همه ی حُسن خود املایت کرد

چون جلالیت خود آیت عظمایت کرد

تا که در صورت تو عکس خودش را بکشد

همچونان روی نبی این همه زیبایت کرد

تا که قرص قمر ماه علی کامل شد

پرده برداشت ز رخسار و هویدایت کرد

تا ثمر داد نهالی که خدا کاشته بود

با همه جلوه تو را شاخه ی طوبایت کرد

ریخت آب و سر مشک از کف هر ساقی رفت

بس که مستانه و مبهوت تماشایت کرد

تا که اثبات شود بر همگان ابتر کیست

پسر ارشد صدیقه ی کبرایت کرد

تا شوی بعد علی میر بنی هاشمیان

صاحب صولت و شخصیت طاهایت کرد

بس که ذات احدی خاطر لعلت می خواست

شیر نوش از جگر حضرت زهرایت کرد

با تو سرچشمه ی کوثر شده زهرا یا هو

کوری عایشه مادر شده زهرا یا هو