خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

بر تو آن هایی که ابراز ارادت می کنند

خویش را با این ارادت با سعادت می کنند

کارشان در این دو ماهه گریه بین روضه هاست

با لباس مشکی ات کسب شرافت می کنند

بر عبادت هایشان مُهر قبولی می زنند

در نماز خود فقط سجده به تربت می کنند

گرچه در دنیا غم بسیار بر خود می خرند

روز محشر که بیاید عزم جنت می کنند

آبرویی را که دارم از تو دارم یا حسین

خلق از عشق شما بر من محبت می کنند

با وضو در خانه ای که روضه باشد می رویم

روضه هایت خانه ها را با قداست می کنند

یادمان باشد که از لطف حسین آقا شدیم

ما که چیزی نیستیم آنها عنایت می کنند

گر نریزیم اشک در غم های تو پیش خدا

روز محشر چشم ها از ما شکایت می کنند

پیر ما می گفت اسلام از محرم زنده ماند

اشک ها از دین پیغمبر حراست می کنند

مانده ام در این روایت که پیمبر گفته است

دوستداران تو در محشر شفاعت می کنند

ما اگر جامه ز تن کندیم مجنونیم و بس

این کبودی ها محبت را روایت می کنند

عده ای بی فکر در فکر و خیالی باطل اند

دائما از ما به کذب و طعنه صحبت می کنند

هرکجا سید علی هل من معینش شد بلند

سینه زن های حسین فورا اجابت می کنند

زندگی ساده و بی زرق و برقی بایدش

آن کسی را که اطاعت از ولایت می کند

حرف وقتی بی عمل باشد ندارد فایده

سربلندی می کند هرکس اطاعت می کند

ان للقتل الحسین حزن بکاء عالیا

پیش چشمش بر خیامش هتک حرمت می کنند

عده ای دارند بر نیزه سرش را می برند

مانده روی خاک اما خواهرش را می برند