ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
مرا گر خاک راه دُلدُلت نقش جبین باشد
کلاه دولتم افتاده بر عرش برین باشد
به چشم تشنگان ، جلوه بجوش از چشمه ى احسان
که چون دریا هزاران گوهرت در آستین باشد
نجف در خاک خود کیفیت بینش ، نهان دارد
مرا گرد مزارت سرمه ى چشم یقین باشد
خِرَد ؛ بیهوده مولانا مخوان صوفى رومى را !
جلال الدین ، جمال الدین امیرالمؤمنین باشد
به صبح صنع در هر ژاله ات باغى شکوفا شد
تعرق کردنت اى گل پیمبرآفرین باشد
نه درویشم که خرسندم على را آرزومندم
مرا از رشته ى زلفت دلى در بند چین باشد
تو آن خلقى که ایجادت تبارک گفت خالق را
به یمن توست گر در صفحه مُهرِ آفرین باشد
به ذوق مقدمت جان می دهم در بستر مرگم
مرا شوق تماشاى تو از بس دلنشین باشد
****
