خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

امید دل ! دل سوزان برایت آوردم

خبر ز تلخی هجران برایت آوردم

برآر سر ز لحد ای گل خزان شده ام

که یک بهار ، گلستان برایت آوردم

به داغ های دلم ای شهید ، کن نظری

که لاله های فراوان برایت آوردم

مزن دم از عطش ای تشنه لب که آب روان

ز اشک دیده ی گریان برایت آوردم

به جای مُشک که بر خاک تربتت ریزم

به چهره ، گرد بیابان برایت آوردم

عنایتی کن و سوغاتی مرا بپذیر

ز شام ، موی پریشان برایت آوردم

سخن ز خاطره ی بزم شام و طشت طلا

خبر از آن لب و دندان برایت آوردم

به اشک خجلت و چشمان بسته ام بنگر

خبر ز گوشه ی ویران برایت آوردم

به زیر پیرهن خویش از کبودی تن

هزار قصّه ی پنهان برایت آوردم

بیار دست و سرشک سکینه را کن پاک

و راز گوشه ی زندان برایت آوردم

شکست سرو قدم زیر کوه غصه ولی

لوای فتح نمایان برایت آوردم

اگر چه نامه سیاهی به نزد ما " میثم "

نوید رحمت و غفران برایت آوردم