خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ما را نوشته اند غبار مسیرتان

بی تاب های جلوه ی ماه منیرتان

بانو شما کریمه ای و ما هم از ازل

هستیم تا قیام قیامت فقیرتان

دریای مهر و جود و کرم موج می زند

از پهنه ی کرامت خاک کویرتان

مثل کبوتران حرم می شود رها

هر بال و پر شکسته که باشد اسیرتان

بر " اشفعی لنا " همه امید بسته ایم

ماییم تشنه ی کرم دستگیرتان

عشق از سه شنبه های قم آغاز می شود

از این حرم دری به جنان باز می شود

ای مرقدت مدینه و کرببلای ما

هم کاظمین و مشهد و هم سامرای ما

با دست خالی ازحرم تو نرفته اییم

چون مستجاب می شود اینجا دعای ما

معصومه ای و دختر موسی بن جعفری

هم زینبی هم ام ابیها برای ما

ما بی توجه تو به اوجی نمی رسیم

دستی بکش به روی پر و بال های ما

فریاد می زنیم که معصومه مذهبیم

تا که رسد به گوش دو عالم صدای ما

در صحن آینه به خدا مات می شویم

دلدادگان عمه ی سادات می شویم

اینجا شبانه روز بیایی گدا پر است

سوز دعا و ناله ی یا ربنا پر است

بیمار دست خالی از اینجا نمی رود

تا کاسه های آب حرم از شفا پر است

تو عطر ناب گلشن خورشید هشتمی

دور و برت همیشه شمیم رضا پر است

شب های جمعه گاه به قم رو می آورم

وقتی دلم ز حسرت کرببلا پر است

آسوده است با تو خدایی خیال ما

ای خوش به حال اهل قم و خوش به حال ما