خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

خدا نوشته مرا پاسبانشان باشم 

مدافع حرم عمه جانشان باشم

خدا نوشته که بعد از هزار و اندی سال

شعاعی از قمر خاندانشان باشم

نبرده رنج ، چه گنجی به من عطا گشته

همین که کلب در آستانشان باشم

خدای ، روزی من را چنین مقدر کرد

که ریزه خوار شب و روز خوانشان باشم

میان باغ ، مرا میل غنچه گشتن نیست

خوشم که خار گل بوستانشان باشم

ز هر چه رنگ تعلق پذیرد ، آزادند

غلام همت پیر و جوانشان باشم

پناه عالمیان را به من نیازی نیست

به شام آمده ام در امانشان باشم

به شام آمده ام کفتر حرم گردم

همیشه گوشه ای از آسمانشان باشم

و هست آرزویم لحظه ی شهادت را

کنار مادر قامت کمانشان باشم

و بعد پیکر من را سوی نجف ببرند

که زائر پدر مهربانشان باشم