خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

به گیسوی کسی بستم ، سر زلف خیالم را

که شیرین می کند یادش ، دَم تحویل سالم را

فقیری دوره گردم ، مستمند أحسَنُ الحالم

به اُمّیدی که زیباتر کند امسال ، حالم را

هزاران یوسف مصری فدای ماه رویی باد

که شوقش می برد از چاه چشم ، آب زلالم را

چه رزقی بهتر از اشکی که می ریزم ز هجرانش

خدایا دم به دم افزون کن این رزق حلالم را

سبویش ، آروزیش ، خاک کویش را خداوندا

مگیر از من گرفتی گر همه مال و منالم را

دخیل شال سبزش می شد آری مطمئن هستم

نمی بستم به زنجیر گنه ، گر دست و بالم را

به وصلش می رسم یا نه ! نمی دانم ، نمی دانم

ولی ای کاش پاسخ می فرستاد این سوالم را

" مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد "

مُعبِّر می کند کتمان چرا تعبیر فالم را ؟