خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

از همان روزهای کودکی ام

بوده ام آشنای ام بنین

کام من را گرفته مادر ، با

نمک سفره های ام بنین

رزق من باشد از اعانه ی او

از عنایات مادرانه ی او

آمده پشت درب خانه ی او

سائل بینوای ام بنین

کی شود عشق را رقم بزنم ؟

گوشه ای از بقیع قدم بزنم

دو سه تا مثنوی قلم بزنم

تا سحر در رثای ام بنین

اول و آخرم فدای حسین

تن و جان و سرم فدای حسین

پدر و مادرم فدای حسین

بچه هایم فدای ام بنین

خادم مستدام عباس است

آشنا با مقام عباس است

مورد احترام عباس است

هر که باشد گدای ام بنین

هم مُسمّی به نام فاطمه بود

هم مرامش مرام فاطمه بود

مقتدایش امام فاطمه بود

من کجا و ثنای ام بنین ؟

نه فقط مادر چهار یل است

در وفا بی نظیر و بی بدل است

ادبش بین اهل دل مثل است

شد ادب ؛ خاک پای ام بنین

تا که آمد به بیت شیر خدا

گفت او کودکان فاطمه را

آمدم تا شوم کنیز شما

من فدای وفای ام بنین

در کنار چهار صورت قبر

می نشست آن یگانه اسوه ی صبر

اشک می ریخت از دو دیده چو ابر

من بمیرم برای ام بنین

پسر ارشدش پناه حسین

کاشف الکرب و تکیه گاه حسین

میر و آب آور سپاه حسین

اوست صاحب عزای ام بنین

به کنارم بیا برادر من

کآمده مادر تو در بر من

بنشسته کنار پیکر من

مادری کرده جای ام بنین