خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

آن که در دفترم از عشق ، غزل ریخته است

باده در جام من از صبح ازل ریخته است

کام این شعر به شیرینی شکّر شده است

بس که از گوشه ی لب هاش عسل ریخته است

کعبه پیش قدمش خانه تکانی کرده ست ؟

چه قدر روی زمین لات و هُبَل ریخته است

کهکشان دور سرش جای گل لاله و یاس

زهره و مشتری و شمس و زُحل ریخته است

دست بر تیغ دو سر برده و می بینم باز

چه قَدَر کار سرِ پیکِ اَجل ریخته است

احتیاجی به اذان نیست ، مؤذّن خاموش

هر کجا هست علی ، خیرالعمل ریخته است

نجفش در نظر اهل دل " عشق آباد " است

پیش او آبروی " تاج محل" ریخته است

خیرِ محض است علی ، طالب خیرند همه

مِهر او در دل اقوام و ملل ریخته است