خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

قدم می زد تو میدون ، مثلِ یه شیر بیشه

واسه علی اکبر ، حریف پیدا نمی شه

سپاه شام و کوفه ، نقشه هاشون بر آبه

آخه علی اکبر ، نوه ی بوترابه

از هیبت و غرورش ، کوفیا یکّه خوردن

پیش علی تو میدون ، بدجوری کم آوردن

صدای ضربِ تیغش ، کوبنده مثلِ تندر

ملائکه می ترسن ، میگن علی یواش تر

دشمن شده هراسون ، پا به فرار میذاره

دستِ علی اکبر ، انگاری ذوالفقاره

یه تار مویِ اکبر ، به لشگری می ارزه

زمین به زیرِ پاهاش ، ببین چطور می لرزه

لشکرو داد فراری ، با شمشیر برنده

این صحنه ها رو زینب ، می بینه و می خنده

چه گرد و خاکی کرده ، تنهایی بین اعداء

تو آسمون پیچیده ، نعره های یا زهرا

یک تنه مثلِ حیدر ، خدایی کرده غوغا

شمشیر می زد با گریه ، فقط به عشق زهرا

ضربه می زد به دشمن ، بدون انعطافی

می زد به جای سیلی ، می زد واسه تلافی