متن شعر در ادامه ی مطلب
یا علی جان دفن قرآن می کنی وای از دلت
ماه را در خاک پنهان می کنی وای از دلت
چشمه ی خورشید تو ساکن به قاب قبر شد
آسمان ها را پریشان می کنی وای از دلت
چون که دست آشنای یار گردد آشکار
شرم از ختم رسولان می کنی وای از دلت
وای اگر از نبش قبرش حرفی آید در میان
با لب تیغت چه طوفان می کنی وای از دلت
بازویی با خویش گفتی و شنیدی یا علی
شستشوی یاس بی جان می کنی وای از دلت
در بر خاکستر پروانه ای شمع سحر
خاک او را اشک باران می کنی وای از دلت
بعد از این هر شب برای هدیه روحی بلند
تا سحرها ختم قرآن می کنی وای از دلت
