متن شعر در ادامه ی مطلب
نفس به سینه مبدل به آه خواهد شد
بدون تو همه عمرم تباه خواهد شد
فدای آن رمضانی که با تو می آید
و با حضور تو شامش پگاه خواهد شد
اگر چه ماه خدا باز بی تو خاموش است
به نور روی تو این ماه ، ماه خواهد شد
کنار این سفره ی افتتاح خوشحالم
که در کنار تو ماه افتتاح خواهد شد
فدای چشم رحیمت دل سیاهم را
اگر نگاه کنی بی گناه خواهد شد
قدم گذار به چشمم که با رسیدن تو
نصیب چهره ی من گردِ راه خواهد شد
به هر که گفت رهایت کنم ، بدو گفتم
گدا همیشه در این خانه شاه خواهد شد
دخیل دامن شش ماهه ی حسین شدم
بساط گریه از این پس به راه خواهد شد
غم مخور ای کودک دُردی کشم
من خودم تیر از گلویت می کشم
غم مخو ای کودک خاموش من
قتلــــــگاهت می شود آغوش من
