خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ره به سوی تو به جز خوف و رجا نیست که نیست 

توشه ی عبد به جز اشک و دعا نیست که نیست 

دعوت از اهل گنه شد که بیایید همه

بهتر از این خبری بر فقرا نیست که نیست

لطف تو خوانده مرا ورنه خودت میدانی

بی سر و پا تر از این بی سر و پا نیست که نیست

با اشاره به سویم لب بگشودی که بیا

هیچ وقت روی لبان تو نیا نیست که نیست

باطن هر عمل خیر حسین است ، حسین 

باطن روزه به جز حب شما نیست که نیست 

بر کویرِ لبِ ما وقتِ اذان مغرب 

برتر از ذکر حسین جان به خدا نیست که نیست 

مجلس روضه ی تو جنت ما می باشد

جنت بی تو حسین غایت ما نیست که نیست

عاقبت سوی حریم تو پناهنده شوم

امن تر از حرم کرب و بلا نیست که نیست

 نوکری حرمت پادشهی دو سراست

منصبی بهتر از این بهر گدا نیست که نیست

خُرده بر سینه ی عریان و رخ سرخ مگیر

درک وادی جنون بر عقلا نیست که نیست 

در ته گودی گودال نکردی شِکوه

مسلخ عشق که با چون و چرا نیست که نیست

سینْ .... نونْ .... یاءْ .... و حاءْ .... بد به هَمَت ریخته اند

هر چه گشتم به خدا چند هجا نیست که نیست