خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

کس نفهمید که عمرش به چه مِنوال گذشت ؟

آن که روز و شب او کُنج سیه چال گذشت

چارده سالْ بلا ، زجر ، شکنجه ، دشنام

چارده سال که اندازه ی صد سال گذشت

غنچه ی بوسه یقیناً به لبش می خُشکد

عُمرِ بابایی اگر دور ز اطفال گذشت

شب ظلمانی و زندان پی زندان ، یعنی

فرصت دیدن آن کوکب اقبال گذشت

غیر یک پرده که افتاده زمین هیچ ندید 

هرکس از پهلوی این کعبه ی آمال گذشت 

"الف"سرو بلندای وجودش از غم

تا شد آن قدر که حتی کمر از "دال" گذشت

زهر کُشتش تَه مطموره ی تاریک و نمور

وای من ! شعر چرا از لبِ گودال گذشت ؟

کربلا ! زلزلتِ ألارض ! چه آمد به سرش ؟ 

حرف هایی ست که در سوره ی زلزال گذشت

تیرها ، یک کفن از پَر به تنش پوشاندند

خنجر از حنجره اش ، آه به جنجال گذشت 

چون سرش رفت سر نیزه ی "دنیاخواهان" 

کار از غارت گهواره و خلخال گذشت