خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

من از نگاه تو امشب ستاره می خواهم

دوباره آمده ام چند باره می خواهم

کنار دفتر شعرم نشسته ام با تو

رسیده ام به غزل استعاره می خواهم

سر دو راهی عشق و حماسه حیرانم

بگو چه کار کنم راه چاره می خواهم

هوای کوی تو با خود مرا به مستی برد

که از شراب گذشتم شراره می خواهم

حرم نوشتم و دیدم دلم کبوتر شد

برای پر زدن امشب اشاره می خواهم

همیشه گرد حرم بی اراده می گردم

به سمت قبله ی ارباب زاده می گردم

همین که دست فلک از قمر نقاب انداخت

پسر نهان پدر را در التهاب انداخت

شمیم یاس تمام مدینه را پرکرد

میان میکده ساقی خُم گلاب انداخت

بگو اویس بیاید نگار برگشته

کمان سخت دعا تیر مستجاب انداخت

ولیمه می دهد امشب به نیت زهرا

دوباره سفره نذری ابوتراب انداخت

ببین که سیب بهشتی سدره ی عصمت

نگاه هاشمیان را چگونه آب انداخت

به جمع ماه رخان سکه است دلبریش

شکفته عمه ی سادات مهر مادریش

رسیده است فقط از بهشت دم بزند

و سرنوشت بهار مرا رقم بزند

نوشتن از علی دوم قبیله ی نور

نه کار ماست که باید خدا قلم بزند

کسی به غیر علی در خودش نمی بیند

سپاه را به سپاه مژه به هم بزند

به بام شانه ی  او آسمان هویدا شد

دمی که خواست کنار عمو قدم بزند

وداع فاطمی اش با حرم ، همین کافی است

که آتشی به دل شعر محتشم بزند

یقین به ناله ی لیلا زدند پیوندش

اگر که سوخته جان را دوازده بندش

کسی ندیده به رویا مثال چشمت را

بده به دست غزل ها غزال چشمت را

دو بال ابروی دلکش گره بزن ، آن وقت

ببین به پای هلالت قتال چشمت را

 "کسی به حُسن و ملاحت به یار ما نرسد"

چه خوش گرفته ام از خواجه فال چشمت را

پیمبرانه پدر را ببر به کودکی اش

اذان بگو که ببیند بلال چشمت را

بیا و پشت سرت لحظه ای نگاهی کن

مگیر از دل خونش وصال چشمت را

لب تو پنجره فولاد دیده ی پدر است

گواه داغ تو رنگ پریده ی پدر است