خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

لب ما و قصه‌ ی زلف تو ، چه توهمی ! چه حکایتی !

تو و سر زدن به خیال ما ، چه ترحمی ! چه سخاوتی !

به نماز صبح و شبت سلام ! و به نور در نَسَبت سلام !

و به خال کنج لبت سلام ! که نشسته با چه ملاحتی !

وسط " الست بربکم" شده‌ایم در نظر تو گم 

دل ما پیاله ، لب تو خم ، زده‌ ایم جام ولایتی

به جمال ، وارث کوثری ، به خدا حسین مکرری

به روایتی خود حیدری ، چه شباهتی ! چه اصالتی !

" بلغ العُلی به کمالِ "  تو " کشف الدُجی به جمال " تو

به تو و قشنگی خال تو ، صلوات هر دم و ساعتی

شده پر دو چشم تو در ازل ، یکی از شراب و یکی عسل

نظرت چه کرده در این غزل ، که چنین گرفته حلاوتی !

تو که آینه تو که آیتی ، تو که آبروی عبادتی

تو که با دل همه راحتی ، تو قیام کن که قیامتی

زد اگر کسی در خانه‌ات ، دل ماست کرده بهانه‌ ات 

که به جستجوی نشانه‌ ات ، ز سحر شنیده بشارتی

غزلم اگر تو بسازیم ، و نی‌ ام اگر بنوازیم

به نسیم یاد تو راضیم نه گلایه‌ ای نه شکایتی

نه ، مرا نبین ، رصدم نکن ، و نظر به خوب و بدم نکن 

ز درت بیا و ردم نکن تو که از تبار کرامتی