خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ماه رحمت ز راه آمده است ، حال مردم همه بهارانی ست

دیده ام باز آب و جارو شد ، کوچه باغ دلم چراغانی ست

نرم نرمک ز راه آمده اند عاشقان ، تائبان ، گنه کاران

بارِ عام خدا شروع شده ، لحظه های شریف مهمانی ست

بعد یک سال باز آمده ام ، تا بگویم که دوستت دارم

تا که راهی به درگهت یابم ، کوله بارم پر از پشیمانی ست

بـا وجودی که راه کج رفتم، و به امرت دهن کجی کردم

بـاز دنبـال کار و بـار منی ، صفت بارز تو رحمانی ست

آنقدر خوبی و کرم داری که نمی پرسی از گناهانم

فکر این که مرا نمی بخشی ، شک ندارم که فکر شیطانی ست

آبروهــای رفــته رفتــند و جــایشـــان آبِ رو بـه من دادی

کمکم می کنی که گریه کنم ، اشک ؛ شمع مسیر عرفانی ست

دست خالی نیامدم ربّاه ، همره خود وسیله ها دارم

ماه و خورشید همرهانِ منند ، دست هایم ستاره بارانی ست

دم افطار با لب تشنه ، یاد لب هـای یار می افتم

" السلام علیک یا ارباب" ، از چه رو قسمت تو عطشانی ست

زخم های احد نمک خورد و ... ، من بمیرم لبش ترک خورد و ...

دختر کوچکش کتک خورد و ... ، قسمت خواهرش پریشانی ست

و همیـن که به یاد شـاه غریب ، طفل اشکم به سوی دریا شد

نقطه سرخط دوباره زاده شدم ، این همان نقطه ی مسلمانی ست

کاش حالا که ماه مهمانی است ، بعد یک عمر مهلتی بدهی

چشــم بگشایم و ببینم که ، رو به رویم سرای سلطانی ست