خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ای خداوند ادب ، بنده ی عشق

کشته ی مهر و وفا ، زنده ی عشق

ادب و عشق و وفا ، مرهونت

همت و جود و سخا ، مدیونت

شرف و غیرت و مهر و احساس

جاودانی ز تو باشد ؛ عباس 

پیش سرو قدت ، از خجلت خویش

سرو افراخته قد ؛ سر در پیش

نخل جودی تو و احسان ، ثمرت

صد چو حاتم چو گدایان به درت

پسر شیر دل شیر خدای

شاه بیت غزل عشق و وفای

سرمه ی چشم ملک ، خاک رهت

مشتری ، مهر ؛ به چهر چو مهت

بس که ماه رخ تو دل می برد

دل ز دیوانه و عاقل می برد

عاشقان ریزه خور خوان تواند

جمله طفلان دبستان تواند

عقل ؛ مبهوت وفاداری توست

عشق ؛ حیران فداکاری توست

مشعل عشق ، تو افروخته ای

شمع را سوختن آموخته ای

جز تو ای باخته سر در ره عشق

کیست ؟ استاد به دانشگه عشق

گر چه خود مایه ی فخر بشر است

علی از چون تو پسر مفتخر است

فاطمه ، کش ز خدا باد سلام

در صف حشر چو بگذارد گام

همرهش دست تو را می آرد

تا که بار گنهان بردارد

ای دل خلق خدا پا بستت

بوسه زن ، دست خدا بر دستت

ما همه دست به دامان توایم

میزبان غم و مهمان توایم