خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ای که ادیان همه مدیون قیام تو شدند

انبیا نیز نمک گیر طعام تو شدند 

کامشان خوب که با تربت تو شیرین شد

این چنین هر دو جهان نیز به کام تو شدند 

بلبل از فیض گل آموخت سخن ، گل ها نیز 

همگی بهره ور فیض مدام تو شدند 

هر درختی که به اذن پدرت منبر شد

پایه هایش همه مسحور کلام تو شدند 

آسمانی شده نِی نیز در آغوش سرت

نیزه ها نیز زمین گیر مرام تو شدند 

اینک از مدفنشان نام تو بر می خیزد 

بندگانی که از آغاز به نام تو شدند 

آن جوان ها که شب جمعه حرم را دیدند 

صبح فردا همگی پیرغلام تو شدند