خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

میان باید و شاید ، همیشه درگیر است

کسی که پای دلش در حصار زنجیر است

نخورده غصه ‎ی روزی ، گدای این خانه

که لطف صاحبِ خانه ، بدون تاخیر است

نبرده رنج ، چه گنجی به ما عطا کردند

که عاشق تو شدن ، بهترین تقدیر است

به دل وصال تو را وعده داده‎ام هر دم

ظهورت آرزوی هر جوان و هر پیر است

زبان ز شرح فراق تو قاصر است ، آری

حدیث هجر تو را ، خون دیده تفسیر است

گناه بین من و تو جدایی افکنده

همیشه نامه ‎ی من ، پر ز جرم و تقصیر است

خودت برای ظهور خودت دعایی کن

که ناله ‎های دل من ، بدون تاثیر است

بیا و بند بزن چینی دل من را

دل شکسته ی من مستحق تعمیر است

نگو که از من آلوده ناامید هستی ؛

برای نوکرِ خوبی شدن ، دگر دیر است

کسی که در وسط کوچه قد عَلَم کرده

چه شد که گوشه ‎ی خانه چنین زمین‎گیر است ؟

چه آمده به سرش بین آن در و دیوار

که در سنین جوانی ز زندگی سیر است

شبیه عاشق چشم انتظار می گرییم

به حال مادرتان زار زار می گرییم