خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

 گریه‌ های شب و روزم به ثمر نزدیک است

کن حلالم که دگر وصل سحر نزدیک است

دیده‌ ای گریه‌ ی طوفانی زهرایت را

یا علی رخصت دیدار پدر نزدیک است

نشد آخر که ببینم پسرم محسن را

الوداع ؛ دیدن رخسار پسر نزدیک است

جای زخمی که ز مسمار به سینه گُل کرد

داده آزار مرا چون به جگر نزدیک است

نتوانم دگر از روی زمین برخیزم

این جراحات ؛ علی جان به کمر نزدیک است

این سه‌ ماهه غم تنهایی تو پیرم کرد

عمر گل کوته و گویی که سفر نزدیک است

می‌ روم با دلی آکنده ز غم‌ های حسن

قصّه‌ ی طشتِ پر از خونِ جگر نزدیک است

دَم گودال ، حسینم به زمین می‌ افتد

ماجرای گلو و نیزه و سر نزدیک است

وای از داغ رباب و لب عطشان علی

به گلویش هدف تیرِ سه پر نزدیک است