خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

حق ، تو را تنها نه بر پیغمبری مبعوث کرد

در حقیقت بهر دل ها دلبری مبعوث کرد

پرتو حُسن تو در بازار گرم دلبری

یوسفان را در لباس مشتری مبعوث کرد

پادشاهت کرد بر پیغمبرانِ ما سَبَق 

انبیا را نزد تو ، بر نوکری مبعوث کرد

ریگِ " کوه نور " شد هم قدرِ الماسِ سیاه

تا قدومت ، خاک را بر زرگری مبعوث کرد

ای یتیم شهر مکّه حق به جای آمنه

دخترت را در لباس مادری مبعوث کرد

صاحب خُلق عظیمت کرد و قلبی مهربان

با تو دین را بر مُحبّت گستری مبعوث کرد

نیمه ای از تو علی شد ، نیمه ای هم فاطمه

هل أتایی را کنار کوثری مبعوث کرد

تا نباشند عاشقان محروم از دیدار تو

مجتبی را مصطفای دیگری مبعوث کرد

تا تمام دشت طف را پُر کند با جلوه ات

در مصاف لشکری هم اکبری مبعوث کرد

کربلا عصر دهم فهمید هر سردرگُمی

حق ، حسینت را برای بی سری مبعوث کرد

او به فکر دستگیری از خلایق بود اگر

دست را با داغ بی انگشتری مبعوث کرد 

دین زینب چون حسینش بود ، چل منزل خدا

خواهر دین را به پیغام آوری مبعوث کرد

گفت : إقراء بسم رَبّک ، سَر تکلّم کرد و اشک 

خویش را در چشم های دختری مبعوث کرد