ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
بیاورید بساط عزا به نام حسین
به گوشِ گریه رسیده صدای گام حسین
دمِ حسینیه نوکر دوباره دستش را
به روی سینه گذارد به احترام حسین
گرفته ایم به لب السلام یا عطشان
در آرزوی مگر پاسخ سلام حسین
غدیر قبل محرم برای من یعنی :
علی امام من است و منم غلام حسین
حنای سیبِ بهشتی دگر ندارد رنگ
به دست هر که چشیده است از طعام حسین
هزار زخم به تن دارد و اگر تنهاست
به اشک روضه توان کرد التیام حسین
چه شد که مهریه ی مادرِ مدینه ، شده
به دست کوفه ی نامهربان ، حرامِ حسین ؟
فقط نه این که علی اکبر ارباً اربا شد
که بود خدعه ی بدخواه ، اقتسام حسین
عمود بر سر عباس زد که می دانست
عمودِ خیمه ی سقاست انسجام حسین
رسیده مقتل شعرم به روضه ی گودال
بماند آنچه گذشته است بر خیام حسین
