خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ای عمو ! تنها امیدم در رهت ترک سر است

مرگ در راه تو بر من از عسل شیرین تر است

گرچه می دانی یتیمم ، اذن میدانم بده

فرض کن این سیزده ساله علیّ اکبر است

نوجوانان یک به یک رفتند و من جا مانده ام

بر روی داغ دلم هر لحظه داغ دیگر است

گاه می خوانی یتیمم ، گاه گویی کودکم

هر چه هستم در وجودم ، خون پاک حیدراست

خوش ترین نقل عروسی بارش سنگ بلاست

بهترین دامادی من ، ترک جان ، ترک سر است

بهترین شاخه گلی را که کنم تقدیم تو

صورت خونین ، سر بشکسته ، زخم پیکر است

حنجر من تشنه ی آب دم شمشیرهاست

نوش من در راه وصل یار ، نیش خنجر است

از شرار تشنگی هر چند می سوزم ، عمو

بیشتر سوز من از لب های خشک اصغر است

تیغ کین بر گردنم زیباتر از دست عروس

قتلگاهم خوش تر از آغوش گرم مادر است

" میثم " از کرب و بلا در سینه داری آتشی

ای عجب ! هر مصرع شعر تو کوه آذر است