خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

این روزهای تلخ آخر را تحمّل کن

حال دل بی تاب حیدر را تحمّل کن

تو رو به قبله هستی و من رو به تنهایی

پس اشک های سرد همسر را تحمّل کن

پهلو به پهلو کردنت مشکل تر از قبل است 

آرام باش و زخم بستر را تحمّل کن

تا لحظه ی تعویض ، با این که شکستندش

خونابه های مانده بر در را تحمّل کن

چون گردنت از کار افتاده ست می گویم

حرکت نکن ، سنگینی سر را تحمّل کن

گودال اگر رفتی به نفرین وا مکن لب را

دور حسین انبوه لشگر را تحمّل کن

گیسو پریشان کن ، ولی جان علی ، زهرا

وقتی که می بُرّند حنجر را تحمّل کن