خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

هر که یک دفعه سر این سفره مهمان می شود

مور هم باشد اگر ؛ روزی سلیمان می شود

سر به زیر انداختن ذاتش توسل کردن است

دردهای این حرم ناگفته درمان می شود

این کریمان لطفشان هر چند آماده ست ، لیک

نام مادر که وسط باشد دو چندان می شود 

ما پدر را خواستیم و از پسر خیرش رسید

در رجب ها کاظمین ما خراسان می شود 

ظاهراً عین امامی ، باطناً پیغمبری

هر که می بیند تو را ، از تو مسلمان می شود 

نسل موساییِ تو طبع مسیحا داشتند

یک نفر از آن همه پیر جماران می شود 

این دلِ ما سینه ی ما ، نه بگو اصلاً بهشت

هر کجا موسی ابن جعفر نیست زندان می شود 

نیستم آهو ولی سگ هم به دردی می خورد

لااقل یک گوشه از صحنت نگهبان می شود