خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

قبله تا طاق دو ابروى تو را کم دارد

چون نمازی ست که انگار خدا کم دارد

همه ی خلق سر سفره ی تو مهمانند

کرم سفره ی تو باز گدا کم دارد

سر ما را به دو تا کیسه ی زر گرم نکن

سائل خانه ات این بار دعا کم دارد

گریه کن هاى تو را قلب مصفا دادند

هرکجا گریه ی تو نیست صفا کم دارد

کاروانى پى ات افتاد و پى اش افتادم

دیدم انگار سگ قافله را کم دارد

من پى تربت بین الحرمینم ، بفرست

چون مریضى که مریض است و دوا کم دارد

تا رسیدن به کمالات ؛ بلا باید دید

هرکسى که نرسیده ست بلا کم دارد

بین حج کرببلا رفتى و یعنى حج هم

نیست مقبول اگر کرببلا کم دارد

خانه ی ما دو سه ماه است حسینیه شده

این وسط عکس تو را خانه ی ما کم دارد

عاقل آن است که مسکین اباعبدالله ست

هر کسى نیست در این خانه گدا ؛ کم دارد

گریه کم دارم و فریاد زدن ، پس اى داد

مانده حالا جگرم بین دو تا "کم دارد"