ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
نگاه آسیه ها محو در قداست اوست
حیا، ادب شده ی مکتب نجابت اوست
به شأن و رتبه ی او غبطه میخورد مریم
دلیل این سخنم جایگاه عصمت اوست
غریب تر ز حسن نام ام کلثوم است
که خاک خوردن نامش نشان غربت اوست
نوشته اند فلک غرق ذکر تسبیح است
حسین گفتن با آه هم عبادت اوست
دوباره مرثیه ی قتل صبر میخواند
از آن شلوغی گودال این غنیمت اوست
لهوف مختصری از مصائب بانوست
لهوف گریه کن روضه ی اسارت اوست
فقط مقابل او نام شام را نبرید
اگرچه شام اسیر شکوه و هیبت اوست
برای پوشیه ها او به شمر رو زده است
حجاب حوریه ها متکی به غیرت اوست
شهیده ی غم گودال باید او را خواند
حسین ذکر مدام دم شهادت اوست
بیت ۴ اشاره به آیه کل فی فلک یسبحون و روایت نفس المهموم لظلمنا تسبیح دارد
*بیت 5 اشاره به مرثیه ی حضرت درکوفه دارد "قتلتم اخی صبرا فویلا لامکم"
