خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

ما را هر آنچه حضرت استاد یاد داد

یک گوشه چشم کودک سلطان به باد داد

جایی برای عرضه ی حاجت نداشتیم 

ما را پناه گوشه ی باب الجواد داد

دستش به کم نمی رود و کم نمی دهد 

کم خواستیم حاجت خود را ، زیاد داد

بیهوده تا غروب پی کسب روزی ام 

رزق مرا جواد همان بامداد داد

سلطان طوس با قسم یا ابالجواد

هر حاجتی که پیش از این ها نداد ؛ داد

از کربلا فضلیت مشهد فزون تر است 

این را جواد یاد من بی سواد داد

در چشم او چه بود که با یاد مادرش 

ابروی او به عاشق حکم جهاد داد