ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
می آیی و لیلا شده مجنون عطر و بوی تو
دستی به رویت می‌کشد ، یک دست بر گیسوی تو
نه بر نمی دارد کسی یک لحظه چشم از روی تو
یک چشم زینب بر حسین آن چشم دیگر سوی تو
هم باده نوش کوثری ، هم مست از جام علی
باز ، ای محمد ! میرسی ، این بار با نام علی
یا رب و یا رب ساغرت ، یا حق و یا حق باده ات
از مستی لب های تو میخانه شد سجاده ات
یک دم علی گل می کند در آن لباس ساده ات
یک دم محمد می رسد با زلف تاب افتاده ات
می آید از در مصطفی امشب که مستم با علی !
حالا که تو هر دو شدی پس یا محمد ! یا علی !
تسبیح زیبایت دل روح الامین را می برد
آن قد و بالایت دل اهل زمین را می برد
ناز قدم هایت دل سلطان دین را می برد
موج نگاهت کشتی اهل یقین را می برد
غرقند قایق های ما در بهت اقیانوس تو
بال ملک می سوزد از "یا نور و یا قدوس" تو
وقتی رجز خوان می‌شوی ، انگار حیدر می رسد
یک لافتای دیگر از نسل علی سر می رسد
ای نسخه ی دوم ! ـ که با اصلش برابر می رسد ـ
پیش تو می لرزد زمین ، گویی که محشر می رسد
صف می کشد یک شهر تا شاید تماشایت کند
مه می رسد تا یک نظر در صبح سیمایت کند
شهزاده ! دل را می بری از شهر با یک گوشه لب
ای مرد ! تو یا یوسفی یا احمدی ، یا للعجب !
چشم انتظارت کوچه ها، ای ماه زیبای عرب !
صبح یتیمان می رسد تا می رسی تو نیمه شب
دستان تو میراثی ست از دست کریم مجتبی
اصلاً تو گلچینی شدی از گلشن آل عبا
تا پرده های خیمه را ماه جوان وا می کنی
هم دشمن و هم دوست را غرق تماشا می کنی
با شرم و خواهش یک نظر در چشم بابا می کنی
از او چه می خواهی ؟ چرا این پا و آن پا می کنی ؟
ای کربلایی این تو و این لحظه ی دلخواه تو
ای شیر مست هاشمی این جاست جولانگاه تو
می خواستت در خاک و خون اصلاً خدای کربلا
اصلاً سرشتت از گِلی خونین برای کربلا
تا باز باشی بهترین ، در روضه های کربلا
اما در این توفان امان از ناخدای کربلا
با خواهش چشمان تو تا اذن میدان می دهد
با رفتنت آرام جان ! دارد پدر جان می دهد
وهاب
