خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

رحمی قرار نیست که بر پیکرش کنند

پس تیغ می کشند که زخمی ترش کنند

از آب چون مضایقه کردند آمدند

سیراب از سراب دم خنجرش کنند

هی می زنند و باز نفس می کشد حسین

راهی نمانده است مگر بی سرش کنند

گفت این خداست پیش من از او حیا کنید

مقتل شلوغ بود و نشد باورش کنند

خنجر اثر نکرد به حنجر قرار شد

مقتول یک جسارت زجر آورش کنند

با کینه سنگ بر دل آئینه اش زدند

تا که هزار تکه علی اکبرش کنند

وقتی به پاره پیرهنش چشم داشتند

امکان نداشت رحم به انگشترش کنند