خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

پر از متانت سبزی وقار داری تو

درخت نور به هر لحظه بار داری تو

نفس نفس زدن نَفس من به خاطر توست

 که ریشه در نفس بی قرار داری تو

 به خواب ناز برو ماه من که تو هر شب

 بسی ستاره ی شب زنده دار داری تو

 مناسب آمده زلف تو و سر عشاق

برای این همه منصور ، دار داری تو

 شعیب و صالح و یحیی تو را گریسته ­اند

 چقدر گریه کن کهنه کار داری تو

پیمبران همگی چشمشان به دست شماست

 ز بس که پیش خدا اعتبار داری تو

همیشه سنگ مزارت به گریه می شویم

چرا که بین دو چشمم مزار داری تو