ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
به مسجد می رود معنا کند روح عبادت را
به مسجد می برد با خود علی امشب شهادت را
دلیل محکمی دارد اگر در داخل محراب
فرادا می کند در سجده ی دوم جماعت را
مگر این بار در بستر بخوابد ساعتی آرام
که سوزانده ست عمری در فراقش خواب راحت را
برای کشتنش از بدر تا محراب ، راه افتاد
ندیدم هیچ جا از تیغ ، تا این حد سماجت را
چنان آغوش وا کرده ست رفتن را که تا امروز
میان مرگ با انسان ندیدم این قرابت را
سحر ، در کمتر از یک لحظه ارکان هُدی لرزید
مگر گویاتر از این بود تفسیر قیامت را ؟
رها شد نغمه ی " فزت و رب الکعبه " در عالم
علی می خواست دریابیم معنای سعادت را
