ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
کربلا کعبه جان است خدا مى داند
قبله هر دو جهان است خدا مى داند
گر که در کعبه یکى سنگ بهشتى است ولى
کربلا رشک جنان است خدا مى داند
هر که را میل بهشت است به خلوتگه دل
سوى آن کوى روان است خدا مىداند
در طواف حرم قدس اباعبداللّه
مرغ دل اشک فشان است خدا مى داند
بى قرار از غم آن مرقدشش گوشه او
دل بى تاب و توان است خدا مىداند
مُهرِ مهرش به دل و سینه تبدار بُود
مِهرِ او حصن امان است خدا مى داند
روز محشر چو نکو بنگرى از داغ حسین
روى هر سینه نشان است خدا مى داند
زیر بار غم جانسوز شهیدان خدا
پشت افلاک کمان است خدا مى داند
