ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب
گر کربلا نبود ، زمین عزتی نداشت
دیر و کنشت و صومعه هم ، حرمتی نداشت
روزی که آدم از غم ارباب گریه کرد
دیگر به باغ های جنان رغبتی نداشت
نور جمال حضرت آقا اگر نبود
عرش خدای عزوجل زینتی نداشت
دارم یقین به عرش دعایم نمی رسید
سجاده ی نماز اگر تربتی نداشت
بدعت تمام دین خدا را گرفته بود
در کربلا حسین اگر نهضتی نداشت
ما را برای نوکریت آفریده اند
دنیا بدون سینه زدن لذتی نداشت
بی شک عذاب دامن مان را گرفته بود
این شهر پرگناه اگر هیئتی نداشت
صد مرده را نگاه شما زنده می کند
عیسی بدون اذن شما قدرتی نداشت
این جمله کفر نیست ؛ بدان شیخ نکته سنج
بی زینب و حسین ، خدا شهرتی نداشت