خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

به نام آب ، به نام فرات نام شما

 من آفریده شدم که کنم سلام شما

 نوشته‌ اند به روی جبین ما دو نفر

 شما غلام حسین و منم غلام شما

 خوشا به حال پر و بال این کبوترها

 گهی به بام حسین و گهی به بام شما

 تو آن همیشه امامی و ما همان مأموم

 به قامتی که گرفتیم با قیام شما

 تو ماه بودی و نزدیک آب ها که شدی

 تمام علقمه پا شد به احترام شما

 هزار باده ، هزاران پیاله می رویید

 همین که تیر رسید و شکست جام شما

 همین که ناله‌ ی ادرک اخایتان پیچید

 شکست قامت طوبایی امام شما

 مسیر علقمه را بوی انکسار گرفت

 چه حس بی رمقی بود در کلام شما

 به حال و روز بلندای تو چه آوردند

 تمام علقمه پر گشته از تمامِ شما