خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

دل می رود به دل شدگان اقتدا کند

شاید کسی بیاید و او را سوا کند

از آیه های حمد مدد می شود گرفت

باید وسیله ای گره ی بسته وا کند

 من خاک زاده ام و نشسته ام که یک نفر

این خاک تیره را به نظر کیمیا کند

 تا زیر دست و پای گدایان دلم شکست

دستی بلند شد که دلم را دعا کند

جمعیتی است پشت در خانه ی حسین

یعنی کریم آمده فکر گدا کند

امروز اولین پسرش را حسین دید

پس می رود عقیقه ی او را ادا کند

در آسمان شب زده مهتاب را ببین

ارباب زاده نه خود ارباب را ببین

عشق است مرغ عشق هوای علی شدن

مجنون شدن اسیر به پای علی شدن

ماه حسین جان به فدای رسیدنت

این شغل ماست ، شغل فدای علی شدن

چشم علی به چشم تو بی خود گره نخورد

چشمش تو را گرفت برای علی شدن

بی خود دل حسین برایت نمی تپید

این است رسم جاذبه های علی شدن

حالا که راه رفتن و طرز نگاه تو

مانند فاطمه است سوای علی شدن

وقتی تو را به سینه گرفته علی خوش است

راهی دشت کرب و بلای علی شدن

در گوش باد قصه ای از آسمان بگو

الله اکبر ، اکبر لیلا اذان بگو