خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

در پادگان غربتش ماندم ، از غصه آزادی نمی خواهم

وقتی حریمش رنگ غم دارد ، من رنگ آبادی نمی خواهم

گرچه کبوتر در قفس دائم ، فکر و خیالش روز آزادی است

من جلد صحن سامرا هستم ، از بند ؛ آزادی نمی خواهم

هر عاشقی از چای این جا خورد ، زیر لبش این جمله را می گفت :

ته مانده ی چای شما عشق است ، حلوای بغدادی نمی خواهم

عشاق دورش گرچه‌ کم اما ، در رتبه هریک لشکری هستند

شاگرد عشاق حرم هستم ، شیرین و فرهادی نمی خواهم

وقتی اذان دیگران صوتش آمد میان صحن ها گفتم :

یا رب همین حس شنیدن را هر چند تو دادی ... نمی خواهم

زیباترین نام جهان هادی ، ذکرم شده در هر زمان هادی

جز نام زیبای امام خود ، اذکار و اورادی نمی خواهم

اصلا بهشت ارزانی زاهد ، انعام جنت قسمت عابد

فردای محشر من سکونتگاه ، جز جنت الهادی نمی خواهم

هستم اگر کوچک تر از این عشق ، بیمارم و در به در از این عشق

من راضیم از عاشقش بودن ، باور کن امدادی نمی خواهم

خونم بریزد در حرم ای کاش ، در صحن های محترم ای کاش

شمشیر غیر از حضرتش هرگز ، جز دوست صیادی نمی خواهم