خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

یاد آن روزی که ما هم سایه بر سر داشتیم

هم چو طفلان دگر ، در خانه مادر داشتیم

جدِ ما ، پیغمبر از ما چهره پنهان کرد و باز

یادگاری هم چو زهرا از پیمبر داشتیم

مادر مظلومه ی ما نیز رفت از دست ما

مرگ او را کی به این تعجیل باور داشتیم !

اندر آن روزی که آتش بر سرای ما زدند

ما در آن جا حال مرغ سوخته پر داشتیم

آمد و رفت از جهان محسن در آن غوغا ، دریغ

آرزوی دیدن روی برادر داشتیم

مادر ما ، خود ز حق می خواست مرگ خویش را

ورنه ما بهرش دعا با دیده ی تر داشتیم

روزهای آخر عمرش ز ما رو می گرفت

چون علی ، ما هم از این غم دل ز خون پُر داشتیم

در شب دفنش به ما معلوم شد این طرفه راز

تا ز روی نیلگونش بوسه ای برداشتیم

از کفن دستش بر آمد ، جسم ما در برگرفت

جسم او را هم چو جان ما نیز در برداشتیم

از فراق روی مادر با پدر هر روز و شب

دو برادر بزم ماتم با دو خواهر داشتیم

با فغان گوید "مؤید" آن چه را "میثم" بگفت

ای خوش آن روزی که ما در خانه مادر داشتیم