خیمه - پایگاه تخصصی اشعار آیینی

ادامه ی شعر در ادامه ی مظلب

بخوان بلال ! که یاس کبود دل تنگ است

اذان بگو ! که اذان تو ، آسمان رنگ است

اذان بگو ! که پس از رحلت رسول خدا

مصاحب دل من ، ناله ی شباهنگ است

اذان بگو ! به صدای بلند و جار بزن

که پشت پرده ی ایمان فریب و نیرنگ است

اذان بگو ! که بدانند بعد پیغمبر

نصیب آینه های خدانما سنگ است

نه من ، غبار یتیمی نشسته بر رویم

جمال آینه هایم ، مکدّر از زنگ است

بگو که «اشهد ان علی ولی الله»

بگو که لحن مناجات من ، غماهنگ است

تو از سیاه دلی های خلق شکوه مکن

«به هر کجا که روی آسمان همین رنگ است»

مرا ز گریه چرا منع می کنند ، بپرس

که این چه رسم مسلمانی ؟ این چه فرهنگ است ؟

بگو که فاطمه این یک دو روزه مهمان است

سفر به خیر بگویند وقت ما تنگ است

بگو که فاطمه در حشر اگر که ناز کند

«کمیت جمله شفاعت کنندگان لنگ است»

نماز شام غریبان شد و غروب و شفق

بخوان بلال ! که ماه مدینه دل تنگ است